Szczyt glikemiczny i gromadzenie się tłuszczu

Im bardziej gwałtowny wzrost poziomu glikemii po posiłku, tym wyższe wydzielanie insuliny powodujące nagły spadek stężenia glukozy, którego wartości spadają nawet poniżej wartości początkowych.

Niesie to ze sobą dwa rodzaje konsekwencji:

1. większość glukozy nie zostaje wykorzystana, lecz zostaje natychmiast magazynowana w formie tłuszczu w tkance tłuszczowej;
2. zbyt szybkie obniżenie się poziomów glikemii oznacza dla organizmu brak paliwa, a więc decyduje ona o uczuciu głodu, co z kolei prowadzi do dalszego przyjmowania pokarmu.

Dochodzi tym samym do paradoksalnej sytuacji: nadmierne spożycie „glukozy” decyduje o jej przechwyceniu, które powoduje odkładanie się tłuszczu; będący jego wynikiem brak paliwa powoduje, poprzez pobudzenie apetytu, dalsze przyjmowanie pokarmu zapewniającego zasoby energii.